donderdag 22 april 2010

Meer verkoop met appeltaart van oma

Creëert grootmoeders appeltaart waarde?

Vandaag was ik voor een afspraak in Utrecht en omdat ik te vroeg was heb ik me laten inspireren door namen van winkels en restaurants.

Al wandelend constateerde ik dat het voor een ondernemer best lastig is om een goede naam te verzinnen die mensen aantrekt om naar binnen te lopen. Het is voor veel bedrijven al moeilijk genoeg om te benoemen waar je als bedrijf onderscheidend in bent en dan heb je ook nog een passende en sprekende naam nodig.

Het deed me denken aan een onderzoek over namen op een menukaart. Daaruit kwam naar voren dat de verkoop met 27% omhoog ging en dat ook de beoordeling van de kwaliteit, de attitude t.o.v. het restaurant en de intentie om vaker te komen stegen als er gebruik werd gemaakt van een beschrijvende namen op de menukaart. Gewone appeltaart is blijkbaar héél wat anders (en minder lekker) dan “grootmoeders appeltaart”.

Daarnaast is gebleken dat klanken voor in de mond (tee) een kleinere associatie oproepen dan klanken achter in de mond (toot). Die grootmoeders appeltaart is daardoor in je beleving ook nog groter. Een goede naam aan de buitenkant, consistent doorgevoerd in het concept aan de binnenkant zorgt voor extra waarde en dus voor extra sales.

Kijk maar naar het succes van het pannenkoekenrestaurant of een echte friettent; het concept klopt van buiten en van binnen. Oma en kleinkinderen voelen zich geheid thuis tussen de rood-wit geblokte gordijnen en ook lijken de houten tafels, waar de stroop en suiker al klaar staan te vertellen dat knoeien hier geen probleem is. Een friettent moet daarentegen eigenlijk net zo snel en een beetje fout zijn als de, toch wel erg verleidelijke, vette hap die verkocht wordt. Ik had zelf een afspraak bij Delano en heb een heerlijke Italiaanse bruschetta gegeten.

Concepten maximaliseren door te denken vanuit mens en merk; dat is Brand Value Innovation.

donderdag 15 april 2010

Schokkend! De hospitality als machine bureaucratie.

Iedereen kent de situaties waarbij de receptioniste in het hotel zich verliest in haar computer terwijl je alleen een bed wilt of de bediening op het terras echt niet meer weet hoe ze met hun “kastje en stokje” een biertje op jouw tafel moeten toveren.

Ik denk dat dit probleem ontstaat doordat de managers van deze mensen te veel sturen op KPI’s (bezettingspercentage, bruto winst etc.) en proces performance en dat de organisatie waarin ze werken het verminderen van kosten en het leveren van kwaliteit als strategie heeft. Om de gast zogenaamd blij te maken hebben ze gestandaardiseerde processen, regels en procedures ingevoerd en worden mensen veelal centraal aanstuurt.

Henry Mintzberg (1939) is een Canadees wetenschapper die geldt als een autoriteit op het gebied van organisatiestructuren. Hij beargumenteert dat het onderdeel van de organisatie dat men als belangrijk ziet ook de aard van de organisatie zal beïnvloeden.

Waar het dus zou moeten gaan om service verlenen aan mensen is er dus vooral aandacht voor processen en systemen bij managers. Volgens de theorie van Mintzberg moet ik de Nederlandse Hospitality dan ook grotendeels indelen in zijn structuur van de machine bureaucratie waartoe ook een autofabriek of een raffinaderij behoren.

Het is volgens mij tijd om al die managers bij te brengen waar het echt om gaat; computers en techniek prima, maar niet ten koste van mijn plezier op het terras.

Ik ben er nog niet over uitgesproken. Jij?

dinsdag 6 april 2010

Sex sells, but the Sun sells even better.

Mijn gedachten gingen op deze zonnige dag even terug naar een bericht van gisteren. Ik denk dat het heel wat voeten in aarde heeft gehad voor het tot stand is gekomen:

“50.000 minder toeristen hebben Nederland bezocht in het paasweekend. De oorzaak is het weer.”

Voor dit bericht hebben waarschijnlijk de enquêteurs van het Nederlands Bureau voor Toerisme enorm snel geteld bij de open grenzen. Ook hebben ze alle attractieparken in Nederland gebeld. Misschien gaat het eenvoudiger en is het bezoekersaantal van de Efteling gedeeld door het gemiddeld toiletbezoek op de Keukenhof en vermenigvuldigd met het bezettingspercentage van de hotels in Noord Holland maatgevend. Belangrijk nieuws voor de toeristische sector waar je ogenschijnlijk niets aan kunt doen.

Aan vertragingen met de trein kun je ook niets doen. Dat merkte ik toen wij gisteren onderweg waren naar mijn schoonouders. Eenmaal in de trein bleek dat deze 5 minuten vertraging had, waarna er tien minuten later een stem klonk: “dames en heren, deze trein is opgeheven.” Door een blokkade bij Rotterdam Alexander werden vervolgens ook trein twee en drie waarin we hadden plaatsgenomen opgeheven. Nadat ik vorige week lyrisch was over de NS, ze informeren je tegenwoordig over wat er aan de hand is als ze stil staan, besefte ik ook dat ze je vervolgens gewoon aan je lot overlaten. Tenzij je via Friesland naar Limburg wilt reizen krijg je geen zonnige oplossing van een creatieve NS medewerker en geen goede ervaring dus.

We zijn rechtsomkeert naar huis gegaan en hebben onze oude auto bemoedigend toegesproken. Eigenlijk was ‘ie al afgeschreven, maar niemand wilde ‘m kopen en dat kwam in dit geval goed uit. De afgelopen periode had ‘ie ons al vaker uit de brand geholpen, maar ook tot twee keer toe in de steek gelaten.

Dat komt natuurlijk nooit op een leuk moment, maar dan is er altijd nog de Wegenwacht. Ze vertellen je hoelang het duurt, ze komen binnen die tijd in hun gele wagen en dan gebeurt het…..

Terwijl ik slecht gehumeurd door een combinatie van eigen domme fout en pech langs de kant van de weg sta in de regen, komt er een breed lachende, vriendelijke man uit de gele wagen die roept dat hij het probleem gaat bekijken. Die grote lach gecombineerd met de gele wagen van de Wegenwacht was als de flinke voorjaarszon van vandaag.

Door het stralende voorjaarsweer van vandaag begreep ik weer waarom mensen zo belangrijk zijn in een bedrijf. Het zou normaal moeten worden; mensen als zonnetjes in huis …eh bedrijf. Bedrijven die erin slagen hun medewerkers de zon te laten zijn voor hun klanten maken fans. En fans komen terug.

Ons oude bakkie gaat er vandaag uit omdat we een andere hebben gekocht, maar we blijven fan van de wegenwacht. Dat sex verkoopt zal een oeroude waarheid zijn, maar de zon maakt je hongerig naar meer;

Als we onze dienstverlening en service nu eens verbeteren door aandacht te besteden aan de zon in onze mensen, dan hebben we volgend jaar 50.000 meer toeristen in ons land. Daar heb ik geen ingewikkelde sommen, creatieve oplossingen of de echte zon voor nodig.

Dat is Brand Value Innovation.

vrijdag 2 april 2010

Seth Godin als verassing

Al doende leert men heel veel. Ook over waar je goed in bent.

Gisterenavond was het dan zover. Na geïnspireerd door het lezen van zijn boek The purple cow en teleurgesteld in zijn tweede boek Tribes werd ik uitgenodigd om aanwezig te zijn bij Seth Godin in Antwerpen. Voor de non commercials onder jullie; Seth is de marketing Goeroe van 2010.

Samen met meer dan 1000 mensen in de Elizabethzaal in Antwerpen werden we verrast met vertraagde twitter berichten, een te late opkomst en een verhaal dat in zijn boeken te lezen is. Mijn reisgenote was teleurgesteld omdat ze niets nieuws had gehoord. Ik zei tegen haar: dit soort presentaties geeft juist aan hoe slim jezelf bent.

Wij moeten alleen nog zo slim zijn om onze gedachten op papier te zetten, het boek te noemen en dan iedereen te gaan voorlezen. We vragen er 125 euro per persoon voor en zeggen een half uur voor het einde dat we nu ons nieuwe boek gaan signeren tot het einde van de voorstelling. Dan moeten we echt weg om op kosten van de organisatie (jullie, die ons hebben ingehuurd) een laat diner te gebruiken.

Oja...hij wilde niet dat we gebruik maakten van de schermen achter zich om te twitteren. Wat een onzin mensen daar allemaal op uitkramen. Wanneer gaat de twitter bubble barsten?

Volgens mij heb ik de boodschap wel begrepen uit het boek. Ga ervoor, gebruik je kracht en deel het met de wereld. Die zit vaak meer te wachten op je ideeën dan je zelf denkt. Ik was ook eigenlijk wel blij dat hij dat bevestigde maar niets nieuws vertelde zodat ik straks ook mensen kan laten betalen voor mijn verhaal.......voor ik het boek laat lezen.....over waar ik goed in ben.

Het eerste gedeelte terug lezend klinkt er was sarcasme door terwijl ik erg positief ben. Maar het merk Seth Godin heeft me niet verrast. Het heeft me geen waarde toegevoegd.

De verassing beleef ik tegenwoordig in de trein. Als net voor mezelf gestarte ondernemer heb ik een aantal maanden geleden mijn leasebak ingeleverd en ga ik vaker met de trein. Wat me opvalt is dat je tegenwoordig informatie krijgt als je even stilstaat . Dames en heren....door een storing staan we even stil. Fijn....ze denken met me mee. Denken vanuit de mens en iets doen wat men niet verwacht van je....dat is Brand Value Innovation....Dank je Seth.